Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gostyninie

UZASADNIENIE

P. G. (1) został skazany prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Gostyninie w sprawach :

I.  IIK 253/14 z dnia 17. 02. 2015 r. za czyn z art. 158 § 1 kk i inne popełniony w dniu 12. 04. 2014 r. na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 245 kk popełniony w dniu 13. 04. 2014 r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Karę łączną roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, która wykonywana jest w okresie od 02. 04. 2015 r. do 26. 01. 2017 r.;

II.  IIK 237/15 z dnia 05. 11. 2015 r. za czyny:

1.  z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29. 07. 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w okresie od września 2014 r. do 02. 04. 2015 r. na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

2.  z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29. 07. 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 02. 04. 2015 r. na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności;

3.  z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w dniu 26. 02. 2015 r. na karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

4.  z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w dniu 26. 02. 2015 r. na karę roku pozbawienia wolności;

karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, która wykonywana będzie w okresie od 26. 01. 2017 r. do 26. 01. 2019 r.

Kara łączna roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona w wyroku z punktu I wykonywana jest wobec skazanego w okresie od 02. 04. 2015 r. do 26. 01. 2017 r. Kara łączna 2 lat pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem z punktu II będzie natomiast wykonywana w okresie od 26. 01. 2017 r. do 26. 01. 2019 r. Osadzony obecnie przebywa w Zakładzie Karnym w Ł.. Jego zachowanie w czasie pobytu w zakładzie karnym jest przeciętne. Nie był karany dyscyplinarnie, kilka razy był natomiast nagradzany. Karę odbywa w systemie zwykłym, nie przejawia motywacji do zmiany systemu odbywania tej kary. Deklaruje przynależność do nieformalnych struktur podkultury przestępczej oraz kieruje się jej zasadami. Nie jest zatrudniony i nie czynił starań o takie zatrudnienie, pomimo, iż ciąży na nim obowiązek alimentacyjny na dziecko oraz obowiązek zapłaty należności zasądzonej na podstawie art. 46 § 1 kk – w wysokości 3 400 zł. W czasie pobytu brał udział w programie resocjalizacyjnym z zakresu przeciwdziałania uzależnieniom. Ma wykształcenie gimnazjalne, a w czasie pobytu w Zakładzie Karnym nie podejmował żadnych starań o podniesienie poziomu swojego wykształcenia. Był już wielokrotnie karany i odbywał kary pozbawienia wolności.

Powyższych ustaleń faktycznych Sąd dokonał w oparciu o dokumenty ujawnione na rozprawie w postaci odpisów wyroków i informacji o odbyciu kar (k –36-40, 32-35) karty karnej skazanego (k – 10-12) oraz opinii z ZK w Ł. (k – 18-19). Dokumenty te nie były kwestionowane w toku postępowania, a Sąd z urzędu również nie znalazł do tego podstaw.

Sąd zważył, co następuje:

Wyrok Sądu Rejonowego w Gostyninie w sprawie IIK 237/15 zapadł po dniu 01. 07. 2015 r. Zgodnie zatem z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2015.396) oraz art. 7 a contrario ustawy z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2016.437) zastosowanie miały tu więc przepisy rozdziału IX kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym po dacie 01. 07. 2015 r.

Zgodnie z treścią przepisu art. 569 § 1 k.p.k. możliwość wydania wyroku łącznego w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów jest uzależniona od zaistnienia warunków do orzeczenia kary łącznej. Z kolei przesłanki, które muszą zaistnieć, by można było orzec karę łączną są wymienione enumeratywnie w art. 85 § 1 i 2 k.k. Zgodnie z treścią § 1 tego przepisu Sąd orzeka karę łączną jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. W realiach niniejszej sprawy w orzeczeniach opisanych w punkcie I i II P. G. wymierzono za kilka czynów kary łączne pozbawienia wolności, a więc kary tego samego rodzaju. Paragraf 2 art. 85 kk stanowi natomiast, iż podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1. Zarówno w wyroku opisanym w punkcie I, jaki i w punkcie II orzeczono kary łączne pozbawienia wolności, które obecnie podlegają wykonaniu.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 § 1 kk sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności. Paragraf 4 tego przepisu wskazuje zaś, że zasady te stosuje się odpowiednio, jeżeli przynajmniej jedną z kar podlegających łączeniu jest już orzeczona kara łączna.

Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie zachodziły więc przesłanki formalne do orzeczenia kary łącznej obejmującej skazania wyrokami opisanymi w punktach I i II. Wymierzając karę łączną sąd miał możliwość wymierzenia kary od 2 lat pozbawienia wolności (kara łączna wymierzona i wykonywana na podstawie wyroku IIK237/15) do 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności (suma kar łącznych wymierzonych i podlegających wykonaniu na podstawie obu wyroków).

Art. 85a kk stanowi, że orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W myśl tej regulacji, zdaniem składu orzekającego, sąd, przy wymiarze kary łącznej, ma brać pod uwagę: w pierwszej kolejności cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego – tzw. dyrektywa prewencji indywidualnej (szczególnej), a ponadto uwzględniać też potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa – tzw. dyrektywa prewencji generalnej (ogólnej). Uznając wiodącą rolę tak rozumianej dyrektywy indywidualnej, sąd przy wymiarze kary łącznej w przypadku P. G. wziął pod uwagę następujące okoliczności:

P. G. obecnie odbywa karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w Ł.. Karę odbywa w systemie zwykłym, nie przejawia jednak motywacji do zmiany systemu odbywania tej kary. Nie był karany dyscyplinarnie, kilka razy był natomiast nagradzany. Deklaruje przynależność do nieformalnych struktur podkultury przestępczej oraz kieruje się jej zasadami. Nie jest zatrudniony i nie czynił starań o takie zatrudnienie, pomimo, iż ciąży na nim obowiązek alimentacyjny na dziecko oraz obowiązek zapłaty należności zasądzonej na podstawie art. 46 § 1 kk – w wysokości 3 400 zł. W czasie pobytu brał udział w programie resocjalizacyjnym z zakresu przeciwdziałania uzależnieniom. Ma wykształcenie gimnazjalne, a w czasie pobytu w Zakładzie Karnym nie podejmował żadnych starań o podniesienie poziomu swojego wykształcenia. Powyższe okoliczności, zdaniem sądu, świadczą o tym, że jego zachowanie w czasie pobytu w zakładzie karnym ocenić należy rzeczywiście jako jedynie przeciętne. Trudno stwierdzić, iż angażuje się on w proces swojej resocjalizacji, a tym bardziej, że osiągnął już jakieś postępy. Wykazuje on bowiem właściwie bierną postawę. Nie podjął żadnych prób zapłaty należności na rzecz pokrzywdzonych przez siebie osób. Nie stara się też rozwijać swojej osoby. Nie widać w jego przypadku zrozumienia naganności swojego postępowania związanego z naruszaniem norm społecznych i obowiązującego porządku prawnego, czy też wdrożenia się w jego przestrzeganie.

Czyny objęte wyrokiem opisanym w pkt I popełnione były w 2014 r., zaś te z wyroku opisanego w punkcie II - w 2015 r. Popełnione one więc zostały w odstępie około roku czasu. Nie były też czynami jednorodzajowymi. Godziły w zupełnie inny rodzaj dobra prawnego. Czyn przypisany w pierwszym z omawianych wyroków – z art. 158 § 1 kk wiązał się z użyciem przemocy, co świadczy o jego zdecydowanie większym stopniu społecznej szkodliwości. Przemawia to przeciwko łagodnemu traktowaniu skazanego Ponadto należy mieć na uwadze, iż już wcześniej skazany wielokrotnie dopuścił się popełnienia przestępstw, w tym także przeciwko mieniu –a więc takich samych jak część z czynów przypisanych wyrokiem z punktu II. Jednakże toczące się postępowania oraz odbycie za nie kar nie powstrzymało skazanego przed popełnieniem kolejnych przestępstw. Kara łączna roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona w wyroku z punktu I wykonywana jest wobec skazanego od 02. 04. 2015 r. Duża część orzekanych do tej pory kar nie została więc jeszcze wykonana. Mając na względzie poprzednią karalność P. G. oraz wielkość wykonanych dotychczas kar uznać należy, że także względy słuszności, jak i prewencji ogólnej przemawiają za wnioskiem, iż orzekana kara łączna powinna być wymierzona na zasadzie kumulacji. Kierując się tymi względami, sąd orzekł karę łączną 3 lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 577 kpk na poczet kary łącznej sąd zaliczył okres od 02. 04. 2015 r do dnia wyrokowania, gdyż w tym czasie wykonywana była kara łączna orzeczona w sprawie Sądu Rejonowego w Gostyninie o sygn. akt IIK 253/14 z dnia 17. 02. 2015 r.

P. G. nie pracuje i nie ma żadnego majątku. Ciąży na nim nie tylko obowiązek alimentacyjny, ale też zadłużenie z tytułu roszczenia zasądzonego na podstawie art. 46 § 1 kk. Nie ma on więc możliwości zapłaty kosztów związanych z niniejszym postępowaniem, a więc sąd zwolnił go w całości z kosztów sądowych, a wydatkami obciąża Skarb Państwa.

Z tych względów, sąd orzekł jak w sentencji.